نا مرتبط

یه لحظه هایی هم هست

که خودتم میدونی داری چرت و پرت مینویسی

ولی نمیتونی قلم و کاغذ رو رها کنی...

تن و جان و زر و سیمم متاعی کم بها باشد

تو که سلطان و دارایی ببخشا بر زر و سیمم

 

 

(سپیده. عادلی پور). (آرام) 

شوق

بیا ای چشمه ی جوشان

دوای مُلکِ دردم باش

به سیرابی مثالم کن

اَمان جانِ سردم باش

 

نه چون خورشید تابانم

نه چون مهتاب در گردش

به ویرانی شبیهم من

پرم از غم پر از خواهش

 

تنم در آتش عشقت

چو یک پروانه ی رقصان

درونم شعله می گیرد

نمی سوزد پیراهان

 

تو بارانی و جان بخشی

تو مفهوم جهان پرور

ببار و زنده ام گردان

سرآغازِ رهِ باور

 

اگر تیرم زنی جانا

به از بوسیدن دیگر

وگر مرگم دهی آن به

که بویم من تنِ دیگر

 

به اُنس خاک با جسمم

در آن روز تماشایی

و مرگ پیکری خسته

که بر زخمش تو بینایی

 

که جز رویت نخواهم تا

مگر یکدم روا گردی

وگر هم نا روا بودی

به شوقم بی هوا گردی

 

 

(سپیده. عادلی پور). (آرام)