جوهرم خشکیده بعد از رفتنت
دفترم خالی تر از خالی شده
شعر هایم هرچه بود و هرچه هست
بیت بیتش غرق بدحالی شده
مرده ام من در میان زندگی
مثل اوراقی به دور افتاده ام
جاری ام مانند رود اما دریغ
دست قلبم را به صحرا داده ام
سینه ام آتش گرفته بعد تو
پیرهن هایم یکایک سوخته
(سپیده. عادلی پور). (آرام)
پی نوشت: خیلی دلم می خواست ادامه داشته باشه
اما نشد، قلم یاری نمی کند(:
یاس ارغوانی🌱
ماشاءالله :)))
قلمت بهتر بهتر تر الهی :*)
sepid.v ~|
عااالی
Fatemeh Karimi
نه اینکه قلم یاری نمیکنه چون قلم تو یاری‌گرترینِ فقط داره میگه کافی و وافیِ :)
خیلی عزیزه برام این شعرت هم **
امیررضا ...
عالی که نه محشر بود😍🤞🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻
holy mind
حق مطلب ادا شد حتی اگر قلمت دیگه یاری نکنه :) که ان شاالله یاری کنه و تکمیلیشو بخونیم و لذت ببریم
دختر ارغوانی
قشنگ بود :))
Amir chaqamirza
سلام. سلام.سلام.
کوتاهش آتشمان زد،چه برسد به بلندش
زیباست
چه قشنگ بود این بیت
زخم سنگینی که بر جانم زدی
شعله هایش جنگلی افروخته
خوشمان آمد 👌