🖤

نبود تو مرا کشت!

دلتنگ اگر شدی

این شعر را بخوان

من جایی میان همین کلمات مرده ام... 

آرامش در ساحل نادانی

چه کسی می داند
شاید در پس این همه تاریکی ها
یک نفر بیدار است!
یک نفر سخت برای دل خود می خواند یک نفر می بیند یک نفر می داند
ای بسا آن هایی که به لبخند گلی دل بستند...
چه کسی می داند؟ 
شاید همراه باران امشب به زمین باریدم
وطراوت را من 
به همین خاک نژند بخشیدم
چمدانم خالیست 
قصد رفتن دارم 
جیب هایم پر ز عطر گل ها 
دستانم آزاد 
چه‌کسی می داند 
شاید امشب رفتم!...

 

 

درخت

درخت بود،

اما مهربانی را می فهمید!