ما سوا

 

 

جدا ز روی ماه تو چگونه زندگی کنم؟

و زندگی چرا کنم جدایی از نگاه تو؟ 

 

 

 

پ. ن: هیچی😅

 

 

 

کمی من!

قرار بود کمی من باشه ها

اما خیلی من شد... 

اگه دوست داشتید یه سر بهش بزنید(((:

از حذف شده ها(:

 

 

 

 

جهان من بدون تو مثال تنگِ خالی است

و تیرگی و تیرگی تمام رنگِ قالی است 

 

(سپیده. عادلی پور).(آرام)

 

 

 

قهرمان

بر زمین افتاد!

شعله ی چراغش به خاموشی می گرایید.

جهان کوچکش را دیو تاریکی تسخیر کرده بود و جز دست هایش دیگر هیچ نداشت!

در این مدت به اندازه ی کافی جنگیده بود!

آنقدر جنگیده بود، آنقدر جنگیده بود که حق داشت خسته باشد!

هر چقدر هم که خون ابر انسانی در رگ هایت جریان داشته باشد گاهی کم می آوری!

و اصلا چه اهمیتی دارد که عاملش چه باشد؟

وقتی گونه هایت را اشک می شوید و دستانت در گرم ترین روز تابستان یخ می زند؟

هر چقدر هم که شکست ناپذیر باشی 

گاهی به یک شاخه ی گل برای لبخند زدن محتاج می شوی!

به دستی که شانه هایت را لمس کندو چشم هایی که تورا بفهمند و حتی صدایی که نجوا کنان در گوشت بخواند:

عیبی ندارد رفیق؛ همه چیز درست می شود. 

اصلا تا کارخانه های آب‌نبات چوبی رو به راه هستند؛چرا غصه بخوری؟ 

​​​​​​... 

از جایش بلند شد!

دستی بر زخم های کهنه اش کشیدو خاک نشسته بر سر زانو هایش را تکاند. 

تنها نجات دهنده همیشه بهترین آنها بود. 

و برای او  

چه کسی بهتر از دست هایش؟...

 

 

"نشد"

 

 

 

بعد تو جز غصه همراهم نشد

هیچ کس بعد تو هم خوانم نشد

قطره بارانی به صحرایم نریخت

مرغکی مهمان شب هایم نشد

(سپیده. عادلی پور). (آرام)