آرامش در ساحل نادانی

چه کسی می داند
شاید در پس این همه تاریکی ها
یک نفر بیدار است!
یک نفر سخت برای دل خود می خواند یک نفر می بیند یک نفر می داند
ای بسا آن هایی که به لبخند گلی دل بستند...
چه کسی می داند؟ 
شاید همراه باران امشب به زمین باریدم
وطراوت را من 
به همین خاک نژند بخشیدم
چمدانم خالیست 
قصد رفتن دارم 
جیب هایم پر ز عطر گل ها 
دستانم آزاد 
چه‌کسی می داند 
شاید امشب رفتم!...

 

 

درخت

درخت بود،

اما مهربانی را می فهمید!

بنگ بنگ

او مرا کشت!

من که بودم؟

سر باز  بی سلاح تازه واردی که مفهوم جنگ را نمی دانست

به خودمون بستگی داره

داشتم فکر می کردم که تمام ارزش ها و تعریف های ما به خودمون بستگی داره!

دوستت دارم

ای نا مهربان از عمق جانم دوستت دارم